The Garden of Desires.
New Compositions for Chamber Orchestra
The Garden of Desires is de eerste CD in een nieuw uit te brengen reeks met werken van hedendaagse Oostenrijkse componisten met de focus op componisten die een bijzondere band hebben met Tirol. Voor dit project tekent onder andere het Tiroler Kammerorchester InnStrumenti. Dit orkest onder de leiding van hun dirigent Gerhard Sammer timmert al jaren aan de weg met hedendaagse composities. Op deze eerste CD worden de volgende componisten aan de luisteraar voorgesteld: Manu Delago (*1984), Richard Dünser (*1959) en Ralph Schütti (*1974).
Het werk Concertino Grosso voor hang en strijkorkest van de uit Tirol afkomstige componist Manu Delago, is een voltreffer van formaat. De componist, die bekend staat als “master hang drummer”, bespeelt de hang, een nieuw soort percussie-instrument, dat begin 21ste eeuw in Bern geïntroduceerd werd. De swingende compositie doet eclectisch aan. De componist is steeds “on the move”, op zoek naar originele klanken, bijvoorbeeld een krant die door een orkestlid wordt opgevouwen of een drumstok die op de grond valt. De “elements of noise” worden in de compositie verweven met de meer traditionele orkestklanken. Rustige solo´s en luide passages wisselen elkaar met regelmaat af, waarna de compositie op improvisatorische wijze wordt afgesloten met een soort van levendige volksdans naar Oost-Europees model.
Jeroen Bosch´ schilderij The Garden of Desires staat model voor Richard Dünsers compositie The Garden of Desires (2010), een concert voor cello en orkest. Het schilderij staat bol van verwijzingen en symboliek, en dit gegeven biedt de componist genoeg inspiratie het schilderij muzikaal te interpreteren. Het werk heeft een hoge technische moeilijkheidsgraad en is geschreven in een soort van laatromantisch klankidioom, waarin poëtische en vrij in de maat gespeelde fragmenten elkaar voortdurend afwisselen.
Ralph Schütti liet zich in zijn driedelig Werk für Orchester inspireren door een zinsnede uit het filosofisch geschrift Tractatus van de filosoof Ludwig Wittgenstein: Gaat de zon morgen weer op? Het werk begint met een subtiel polifonisch weefsel in veel kleurtinten, sfeerscheppend en enigszins mysterieus, waarna het geheel uitgroeit tot een krachtige unisono passage. Het gebruik van de parameter klanksterkte valt op. Langdurige crescendo´s, veel spanningsopbouw en weinig rustpunten, kenmerken dit beschrijven van een muzikaal natuurontwaken. Uiteindelijk is de compositie te omschrijven als een soort van hemels gedicht.
Een aanrader!
© 2014 Frans Waltmans
